De Gids. Jaargang 148

[p. 373]

Remco Ekkers
Twee gedichten

Sneeuw

1

Wat doet die stille auto daar
weggedrukt in de sneeuw?

Nog lang niet door het vuile spoor
en vóór de sneeuw daar neergezet.

Niemand die zich bekommert
geen bestuurder, geen passagier.

Geen kinderhandje op het hek
allemaal naar bed en slapen.

En in de vuile sneeuw de schim
van een andere auto, dezelfde?

Weggewerkt, opzij gezet, verfrommeld
donker, zonder ramen, waar vandaan?

[p. 374]

2

De sneeuw als verfstreek
witte sneeuw, nauwelijks.

Ik doe de auto weg
wordt het dan stiller?

Leger. Sneeuw opgewaaid
tegen het hek, voor de auto.

Weggeveegd, opgeveegd
met brede kwast. Geblokkeerd.

[p. 375]

Panorama Mesdag

‘Wie haar teruggeeft met liefde
voor de waarheid’, wint.

Rondom het licht van de onzichtbare
zon, om elf uur, een late zomerochtend.

Zijn vrouw op het strand onder de parasol
een andere vrouw schilderend.

Hij kijkend in zijn glazen stolp
gevangene van zijn liefde: werkelijkheid.

Roepend naar zijn collega's, knechten
stuurt hij zijn waarheid op het doek.

Alles wordt stil: de rook, de meeuwen
de vlaggen, zijn vrouw op het strand.