De Gids. Jaargang 144

[p. 3]

Elisabeth Eybers
Vijf gedichten

Om weer aan glinstering te glo
- kristal uitstippeling van die hemel -
moet ek herinnering inroep,
die nag met stof-en-bloekomwasem,
my seilbed op die leiklipstoep
smal teen die sandsteenpastorie,
die uitgedoofde dorp, daarbo
oneindige diamantgewemel.
Die aandklok tingel en die lied
uit die vereilande lokasie
bly vlaag op donker vlaag aanspoel:
veelstemmige, bedwelmende verdriet.

Orion die kopstaan-harlekyn
het sy skraal middel ingebind
en rats 'n halwe rad geslaan
om op sy voete te beland,
sy swaard juweelstyf aan sy sy,
maar watter rol het vir hom oorgebly?
Die sterre is geblus tot skyn van skyn.

Al sien ek op 'n winteraand
die wakker Hondster lig uitpols
is die onwrikbare Suiderkruis
vir goed verby die horison verdrink.

[p. 4]

Verhuising

 

Ná die loswring van rame en deurposte vlug

 

ek uit burerumoer, onherroeplik bevry

 

deur die sewe ramshorings van Jerigo kry

 

ek my oorkant die soveelste smeulende brug

 

met nog steeds onberedderde puin rondom my,

 

kortasem maar tog in my woordwêreld terug.

Die tafel word afgedek,
dan volg nog 'n ritueel:
hulle gaan na 'n ander vertrek
om mekaar met mekaar te deel.

[p. 5]

Stemming

 

Weer herfs - hoéveel nog? - en ek trek my

 

terug in 'n tweekamerspeelruim:

 

ingeslote en vry.

 

Weelde van heimwee, daar buite

 

afwerende beelde, die ruite

 

beslaan met 'n wolkestolsel,

 

sintvitusgebare van bome

 

wat oggend vir oggend verslonsder

 

ontsnap uit die woekerende nag.

 

 

 

Geruisloos sypel die sand...

 

 

 

Verlede: seisoen van versuim

 

 

 

Hede: dag van bestand

 

 

 

Toekoms: die dag ná vandag.

[p. 6]

Notisie

 

In hierdie halfrond steier die halwemaan

 

soms kersregop met skietloodmiddellyn.

 

Waar ek vandaan kom en hy skerper skyn

 

lê hy gewoonlik agteroor gevly

 

- 'n bootjie in die holte van 'n golf -

 

en hang 'n ster soos 'n spinnekoppie aan

 

sy voorstewe en skommel saggies saam.

 

Badwater, as dit gorrelend wegloop, kolk

 

hier linksom, téén die klok, dáár tol dit méé.

 

(Hoe lyk dit op die ewenaar - word die skroef

 

een sentimeter vóór hy omslaan stroef?)

 

 

 

Geleerdheid sou opsluit 'n uitleg gee

 

en sulke bronne van verwondering,

 

as ek maar wou, met wetenskap verdring.

 

Vandaar dat ek my in onkunde vermei.