De Gids. Jaargang 141

[p. 372]

Jacques Hamelink
Acht gedichten

Het gewicht van feiten
heeft me nooit overtuigd
en doet dat elke dag weer iets minder.
Hun zwaarte bewijst alles,
dus niets. Het bloemblad
dat langszweeft en geen enkel gewicht heeft
blijkt als ik beter kijk een koolwitje,
en dat bewijst ook niets en wil
ook niets bewijzen maar is genoeg
voor het voortbestaan van mijn gefascineerdheid.

Staande op het bordes, de gootrand,
graaft Velimir I Spreeuw in zijn veren,
kan de geschreven tekst niet terugvinden
en vaardigt voor de vuist weg,
ripolin tipit liriritin,
een kleine priemende oekaze uit.
De morgenwereld is voor hem
met stem.

[p. 373]

Reiger

 

met het rietpenseel

 

 

 

De winterreiger, bedaagd zinbeeld

 

van het lange leven, wuift maar weer eens

 

het gewicht weg van zijn wiekslag,

 

checkt - richting volgend stekje -

 

zijn blikveld nog even: vlimt

 

daar nou toch iets vissigs?

 

De kop gespitst, met slepende poten

 

taxiet hij een paar tellen, staat dan

 

wat verderop langs de plas, gesleten schrift-

 

teken, afnemend in de winddag.

De aak waggelt,
de aak hobbelt verder
en altijd jacht het gras,
jacht het riet;
oevers, gedurige oevers
van saffier en onweer,
bied de boodschapper
in het judaswater
dan tenminste je iris,
dat hij die
voor de regenboog aanziet.

Volle roodlippige roos, liefde
van gisteren die had moeten verregenen,
die de storm had zullen meegrissen:
je dodeint nog steeds.
Ik moet mij van je losmaken
maar ik sta in je verdiept als in een kus.

[p. 374]

Wilg

 

Donkere zonder einde buigende wilg

 

van lang voor de regen, wat wil je me overbrieven,

 

aan de luwte van welke liefde

 

wil je wit schuimend hart, net als ik,

 

gevolg geven? Met mijn ogen dicht

 

zie ik je bewegingen,

 

heel mijn gebed is wind.

Vreemd klopt, nu hij er nog niet is,
onder-de lauwerkrans de beet
aan je slaap, citerspeler.
Onder rijpe muren hunkert
de dromende tong van de slang
ook zo.

De mens en zijn wolk: het eenzaam gevecht
van een hand met een vleugel,
om een wak licht, een veld tarwe,
wat dovenetels, een perspexdruppel
van dauw, een klaproos.