De Gids. Jaargang 138

(1975)– [tijdschrift] Gids, De– rechtenstatus



[pagina 222]
Elizabeta Bagrjana Sneeuw Deze winter, wit als nooit tevoren zal in de herinnering gegrift blijven als een wit sprookje - nameloos en niet geschreven, niet verteld. Deze vreemde stad, zo duister liefgekregen, met z'n huizen en kastelen met steile daken, waar 's avonds lantarenpalen oprijzen met vaalbleke bewegingloze vlammen. En de eindeloze straten, lange schaduwen vervlochten met takken van kant. En wij na de eerste stappen zijn ver van slaap en droom... De dagen zullen zich aaneenrijgen, zwarte en witte, aangeduid met onveranderlijke tekens. Want waarvoor ze gisteren leefden, zullen we vandaag misschien sterven. Maar een kerstavond gaan de schaduwen van onze herinnering met een zucht, ongemerkt weer afgebroken vanuit de verte op weg. En zij houden halt in deze stad, en gaan dan naar het oude glanzende kerkje, om een dodenmis op te dragen aan onze uitgedoofde jeugd. (vertaling uit het Bulgaars Kristien Warmenhoven)