De Gids. Jaargang 132

L.L. Coïni
De meeuw

Zoals hij daar nu vliegt
zwalkend door het zwerk
als een piepkleine maar volmaakte Concorde
is alles als voorheen:
een maagdelijke wereld:
het platdak van een fabriek
is keurig aangeharkt grind
die ene Julianaboom uit 1900 zoveel
een brokje puur natuur.

Want hij ziet niet
tussen de bladertooi
het aan een joekel van
een spijker opgehangen vuilnisvat
het kippegazen hekje
rond de stam die stinkt
naar gas en stront.
Hem doet de polyfonie
van stadsgeluiden niets.

Alleen de onvervalste wind zingt in z'n oren
zo hij die heeft
en niets kan hem verdommen:
hem is de wereld
een ansichtkaart en mooi.

Evenals ik
het kiekje vanuit
de Apollo acht:
d'aard' in donzig cumulus
geweldig vind.