De Gids. Jaargang 131
(1968)– [tijdschrift] Gids, De–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 206]
| |
Kees Simhoffer
| |
[pagina 207]
| |
tel: Ben Ik Mijn Broeders Hoeder? Zijn ze nergens meer. Rottig genoeg die toestand op school. De leraren kijken langs hem of hij radioactief is. Met het gevolg dat hij geen mieter meer doet, hij krijgt toch geen beurt. Als je een knul in de nor stopt, krijgt zijn broer automatisch voorwaardelijk. Hij mag niet eens op bezoek, mist hij te veel lessen.
... Bezoekregeling. Bezoek uitsluitend voor familieleden op vertoon van legitimatiebewijs. Kinderen van 4 jaar tot 16 jaar geen toegang...
Toch lief van de justitie dat ze dat op het briefpapier drukken. Een gewaarschuwd kind geldt voor twee. Je moet die schapen niet nodeloos ongerust maken. Wat weet een kind van het recht? Hij is boven de zestien, hem is alles duidelijk. Het individu brengt het algemeen welzijn in gevaar. Simpel. Dat kan niet. Waar blijf je als die individuen alsmaar het algemeen welzijn in gevaar lopen te brengen? Alarm! Er wordt een partij damesondergoed vermist. Slipjes. Beha's, Gordeltjes. Vanaf dit moment loopt elke vrouw potentieel in haar blootje. Dat verdraagt het algemeen welzijn niet, dus... Jan scheen niet beter te weten, of het was voor de doorverkoop, had eerst parfum en zo voorgesteld, maar Freddy dacht alleen aan particulier gebruik. Bleek pas op de zitting. Hadden ze nou maar gewoon geld gegapt. Da's netter. Alles wat vaker gebeurt, is netter. Nou geneert moeder zich rot voor zoonlief. 's Maandags bezoek, van 9 tot 11. Letters A tot D. Ze slaat geen week over, maar als ze gaat, doet ze of ze boodschappen moet. De buurt hoeft het niet te weten. Grote boodschappentas, zondagse hoed. Moeder bezoekt zoon in gevangenis. De tranen rollen vóór haar uit over de stoep. De wolken hangen laag. Motregen om de sfeer te verhogen. Drie maanden met aftrek van voorarrest. Logisch dat het weer daarvan van streek raakt. De Officier keek of hij Ik Jan Cremer voorlas bij de dagvaarding. Slipjes en beha's in vereniging. Vrouwe Justitia snapt gewoon niet dat je als knul die dingen moeilijk kan gaan kopen. Geen gelul, drie maanden, zei het Hof. Wouen een voorbeeld stellen. Voor de jeugd. Hufters! Als het nou nog lange onderbroeken waren geweest. In de gang hangt het leren jasje van Jan. Zou hij het aantrekken? Kraag op. Denken ze bij Muller dat hij Jan is. Hé Jan, ben je ontsnapt? Allemaal in een kring om hem heen. Ook meiden. Jan had ondanks alles behoorlijk plak van vrouwen. De natuur wordt bijziend. Allicht ben ik ontsnapt. Bewaker gekneveld. Schop tegen zijn ballen. Over de muur. Enkel verstuikt bij de landing. Op één been hiernaartoe gestrompeld. Kijk maar helemaal dik. Wie wil me steunen? Trees, geneer je niet. Geef me een arm. Meisjes gaan voor. Ga weg! je bent Jan helemaal niet! Jammer, had je graag een pleziertje gegund bij alle leed, Trees. Maar ja, man en vrouw zijn één nietwaar. Ach, dat kreng past hem niet eens. Jan is breder en b. Trees komt trouwens nooit bij Muller. Zielig als je verloofd bent met de helft van een knul. Hij laat het ding hangen. Zijn trui is goed voor ieder klimaat. Het is trouwens niet koud buiten. De hele straat zit teevee te kijken. Met je luie kont in een stoel op twee meter van Vietnam, kan je de wereld op je sloffen af. Televisie verhoogt het begrip tussen de volken, o zo! In één huiskamer zitten ze zich te versterven. Pa met de krant, ma met een boek. Zo te zien treurig. De uitleenbibliotheek moest ruitewissers cadeau doen. Op de hoek staat een stel te vrijen. Dijen tegen elkaar, hoofden ineengevlochten. Net de | |
[pagina 208]
| |
knoppen van een gladiool. De buurt gaat achteruit. Nog maar één jongen op het gym en die zijn broer zit in de bak. Kan je tegen elkaar wegstrepen.
... John mij aangeraden jou te schrijven. Wat ik je vragen wil is dit: Wil je voor mij misschien naar die wasserette in de Veerstraat gaan? ... Ik zal je zeer erkentelijk...
Zo ben je niks en zo ben je privé-detective voor Weke Freddy. Natuurlijk. Hij komt die wasserette binnen. Alle trommels draaien, alle vrouwen kijken. Kwam een pakje halen van Fred. Fred schreef me: Zeg maar van Fred. U wist wel welke Fred. P.S. Mocht u er niet zijn, dan vraag ik s.v.p. uw adres bij de chef van V & D. Daar heeft u ook gewerkt, op het toilet. Toen uw schoonzus ziek was. Vervangen. Zie ik dat juist? Freddy heeft wel fantasie! Ze zien hem aankomen! Mag ik de chef misschien een ogenblikje lastig vallen. Het gaat om een dame die een wasserette beheert, jawel in de Veerstraat, maar soms vervangt ze haar schoonzus bij u op het toilet. Bij het schoteltje dan. Het gaat om een pakje wasgoed van een vriend. Vindt u dat vreemd? Mag een jongeman zich niet interesseren voor de vuile was van een vriend? U blijft het vreemd vinden, zegt u. Goed, ter zake: bewuste dame zou het goed voor hem wassen omdat hij op kamers woonde. Later kwam mijn vriend er om vragen. De eerste maal had ze het nog niet gestreken, de tweede maal was ze het vergeten en de derde maal kon mijn vriend zelf niet, aangezien men hem kwam halen en naar het bureau bracht. U gelooft me niet, denkt aan een komplot. Maar meneer, we leven in een net land. Al gapt een jongen lingerie, daarom hoeft zijn vriend nog niet ... ik ben trouwens niet eens de vriend, ik ben de broer van de vriend, de enige band met de buitenwereld, voelt u? U voelt niets? Jammer. U heeft hier anders mooie bankstellen op de afdeling staan. Mag ik eens proberen? Als ik rijk ben, kom ik er een kopen. Dag meneer. Wat raadt u me aan? Roltrap of lift? Lift is kapot? Geeft niet, roltrap is ook leuk. Tot genoegen meneer. Groeten aan uw vrouw. U heeft geen vrouw? U heeft een vriend. Jammer, volgende keer beter. - Hallo Ruud! Ze roepen hem. Niet lopen suffen. Meisjesstem aan de overkant. Zou het Trees? Niet te zien. Geen lantaarnpaal om bij te lichten. Het kan zijn, maar waarom loopt ze dan door? Of een meisje uit zijn klas? Die doen tegenwoordig poeslief. De voorkeur van een vrouw gaat uit naar de verdrukten. Hebben ze een speciaal hormoon voor. Maar hij weet nooit wat hij met ze aan moet. Zijn dagdromen hebben geen wekker. Of Trees moest... Godverdomme, als Freddy kwam oefenen, had zíj Fijne Keuken Cursus Voor Verloofde Meisjes. Zo gaat dat. Misschien heeft ze Parijse aardappeltjes staan bakken, toen Jan op bed lag te oefenen op een alternatief. En Ruud heeft niemand wat verteld, anders is Ruud weer jaloers. Toen hij beneden kwam zonder shaggie, zat zijn moeder te naaien. Ondergoed. Nieuwe schouderbandjes. Het leven gaat door. Is Fred nog bij Jan? Ik hoor geen muziek meer. Ja mam, hij is er nog, maar zal zo wel (opdonderen) weggaan. Het hoge woord kwam er niet uit, ook al vroeg ze wat heb je? Ze zou het geeneens geloven.
... dan misschien ook uit mijn naam je mama vragen of zij zo goed wil zijn wanneer zij John komt bezoeken, het voor mij bij de administratie... | |
[pagina 209]
| |
Als hij het pakje hàd, deed ze het. Zonder te vragen naar de inhoud. Freddy is gewoon een vriend. Toch niks erg dat hij zo vaak komt. Beter dan dat ze op straat zwerven. Je moet niet vergeten hij heeft helemaal niemand meer. Jullie hebben tenslotte nog een thuis. Natuurlijk, als puntje bij paaltje komt, heeft híj nog een thuis: Een Broer Met Een Gitaar, Een Moeder Met Een Breikous, Het eerste Net en Het Tweede Net... Ach ze bedoelt het goed, is gewoon te lief om te snappen, da's de narigheid bij moeders. Hoe vertel ik het mijn mam? Een leugen verkoopt zichzelf, met de waarheid moet je leuren. Moeder opgelet, nou komt het, even naar het vogeltje kijken...: Weke Freddy is een... Jongen, waarom word je altijd sarcastisch als je iemand niet mag? Ja waarom eigenlijk? En waarvoor gaan moeders huilen? Verrek, het begint te regenen. Daar moet een portiek zijn. Hij kent de straat, komt er elke dag op weg naar school. Gek, als je niet nadenkt, loop je vanzelf de gewone weg. Even verderop is zo'n wasserette. Die dingen zijn ook 's avonds open. Hij kan naar binnen gaan. Oefenen. Mevrouw ik kwam een pakje... Wat krijgen we nou! Alleen maar kerels. Wijdbeens op een kruk. Voor elke machine één. Staren door de patrijspoort. Geen mens kijkt naar hem. Wat moeten die kerels? Even over een schouder kijken. Jezus! Al die lui zijn hun zakdoek aan het wassen, enkel een zakdoek. En achter bij de rekken stoomgoed staat ook een vent. Geen vrouw te zien. Wedden dat het smerissen zijn. Op het moment dat hij naar dat pakje vraagt, grijpen ze hem in zijn kraag. Of u maar even wilt wachten tot onze zakdoeken ... daarna wilt u misschien een verklaring afleggen over de vermoedelijke inhoud van dit pakket. Het corpus delicti ligt op één van de machines. Hij doet een stap naar achteren, maar ze deinzen mee. Verdomme meneer, ik weet niet eens wat er in zit. Wie heeft dat pakje u of ik en waar is de vrouw van deze waswinkel? Meneer wilt u rustig gaan zitten, wij stellen de vragen. Er zijn sterke aanwijzingen dat de vermoedelijke inhoud van bedoeld pakket afkomstig is van een diefstal. Wilt u het maar openmaken? De machines draaien allang niet meer. De stilte telt af. Na tien weken heeft de politie de hand weten te leggen op één van de sleutelfiguren in wat de man van de straat de beatkraak is gaan noemen enzovoort. Als hij gaat schreeuwen, komen de smerissen op hem af, proppen hem hun zakdoek in zijn mond. Eén, twee, drie ... dertien zakdoeken. Chchchchuh ... daar gaat-ie! Oppassen, nu begint hij te malen. Het is harder gaan regenen. Hier in dit portiek wordt-ie ook kleddernat. Kan net zo goed naar huis gaan. Nachtmerries overleef je makkelijker in bed onder de dekens. Raakt-ie zijn gedachtes dan verdorie nooit kwijt! Bloedzuigers zijn het, rotte herinneringen zijn bloedzuigers. Maar wat wil-ie? De krant stond stijf van de inkt. Jan was hoofdverdachte omdat hij had gewerkt in de zaak van de kraak. In het magazijn. Jan wist de weg. Inbraak bij vroegere werkgever. Hebben we daarvoor de leer van de staatsonthouding opgegeven en ons gestort in het sociaal avontuur. Als je ze één vinger gunt, nemen ze de hele pap. Het blijven arbeiders, die werknemers. De plaatselijke krant zet voor zoiets Vietnam in de ijskast. En het is voor werkgevers in de textielnijverheid reden om de loononderhandelingen te saboteren. De hele Stichting van de Arbeid verongelijkt naar bed. Allemaal omwille van die beha's van zes vijfennegentig. Lycra-kant. Versterkte cups. Verstelbare schouderbandjes. Voor onbepaalde tijd schrapt de televisie uit piëteit desbetreffende reclames. Holland heeft nog wel moraal ook al spreekt het een woordje mee. | |
[pagina 210]
| |
... Hopend dat u allen thuis mij niet te lastig vindt met mijn gevraag, dank ik u bij voorbaat. Ook breng ik mede namens John u allen thuis de hartelijke...
Van hetzelfde! Freddy weet wel hoe het hoort. Kan beter lullen dan versieren. Dat jargon is van plaatijzer! De straat slaapt of er is wat opwindends op teevee. De meeste gordijnen zijn dicht. Geen mens te zien. Zijn moeder zal wel zitten dutten boven haar breiwerk. Hij pakt de sleutel en draait. De deur piept. Smeren mag niet, ze gelooft heilig in piepende deuren, schrikken inbrekers af. Alsof die op bezoek gaan bij collega's. Ze heeft de teevee blijkbaar toch aangekregen. Hij hoort een mannenstem. Even achter de deur blijven staan. ... Wij zijn van mening en met ons vele geestverwanten, dat een christelijke politiek pas de naam christelijk verdient als er inderdaad sprake is van een christelijke bewogenheid inzake... Gedurfde taal! Wacht eens ... daar is nog iemand. Trees! - Goedenavond. (Ze schrikken.) Dag Trees. Ze heeft zich opgemaakt. Waarvoor? Jan is toch verhinderd. Hij komt naast haar op de bank. Niemand zegt wat, behalve het forum op de teevee, die lullen maar door. Zijn moeder vecht met de slaap. Gezellig voor het bezoek! Enfin, Trees is eraan gewend. Als hij nu eens begint over de relaties met het Huis van Bewaring, dan zwemmen ze alletwee in hun tranen de kamer uit. Zijn moeder dan. Trees is nog niet zo zeker. Waarvoor is ze eigenlijk zo mooi? Moet je die benen zien. Jan is weliswaar haar vrijer maar Ruud loopt vrij rond. Weet hij veel wat ze denkt! Ze hebben het er samen nooit over gehad, je mag de gelegenheid nu eenmaal niet zoeken. Hij kijkt en ze glimlacht. Kijkt met hem mee langs haar benen en zo. Zit verdorie duidelijk de aandacht te trekken! Zou ze...? Verrek, er gaat hem wat dagen. Die had Jan alleen nodig als object van liefde, zo heet dat toch? Object weg, liefde foetsie, zoiets als zwemmen op een stoel. Natuurlijk! Hij wordt er opgewonden van. Trees is een typisch natuurkind. Als ze maar een knul heeft waar alles aan zit! Zijn moeder zit waarachtig te dutten, merkt niks van de psychologische oorlogsvoering op de bank. Hij staat op en draait het geluid van de teevee weg. Moeder dut door. Trees staat ook op. - Ik denk dat ik maar ga. Laat je moeder maar. Ze gaat de gang op, hij er achteraan. Kijkt nog even om of zijn moeder reageert, maar die beweegt niet, droomt van de K.V.P. - Nou..., zegt hij, als hij Trees in haar jas helpt, maar ze blijft treuzelen. Leuke situatie: een paar centimeter verschil tussen zijn broer en hem. - Was er nog wat? Trees zegt niks. Haar jas hangt los, het truitje spant. Ze doet het erom. Dat wordt link. Ineens heft het verschil zich zelf op. Hij voelt haar beha meegeven, zij geeft ook mee. Ze brengt zelf zijn hand op de goeie plaats. - Kom mee naar boven, sist hij zacht. Ze aarzelt, maar als hij de trap opgaat, komt ze mee. Op zijn kamer blijft ze bij de deur staan. Hij is doorgelopen. - Ruud, wat doe je? Je moeder... - Slaapt! Hij sluit de deur en ze gaat op zijn bed zitten, handen in de schoot. Krankzinnige situatie. Hij ziet zichzelf in de spiegel. Dilettant wat nou? Gordijnen dichtdoen om te beginnen. Kabouters en paddestoelen. Een verdwaald konijn. Niemand heeft ooit reden gevonden ze te vervangen. Rudy ìs de jongste en blíjft de jongste. Trees beweegt niet. Met van die ogen die al- | |
[pagina 211]
| |
leen maar mama kunnen zeggen. Als hij naar haar toe loopt, begint ze ineens te grienen.
... bood ze me aan die spullen voor mij te wassen, omdat ik toen op kamers woonde. Ik had het bij haar in bewaring gegeven. Later kwam ik erom vragen en...
Hij gaat naast haar zitten en legt zijn hand op haar been. Zonder enige bijbedoeling bedenkt hij ineens. Hij heeft nog nooit de dij van een meisje gevoeld. Ze zitten zo een tijdje, het huilen wordt minder en dan schuift ze tegen hem aan of hij tegen haar, weet hij veel. Hij veegt met zijn vingers over haar wang. Duurt even. Dat rokje kruipt godverdorie steeds hoger. Ineens gaat ze recht zitten en trekt met een wild gebaar het truitje over haar hoofd. Het behaatje is zwart. Hoe gaat het nu verder? Meteen vrijen of eerst verder uitkleden? Het ligt er maar aan wat voor film. Te Mooi Voor Censuur! Als hij aan de sluiting van de beha komt, verstart ze ineens. Hè, da's niet sportief. Eerst uitdagen en dan terugkrabbelen. Hij staat op. Ze wil haar truitje weer aan, doet het over haar hoofd. Ze is verdomme nog mooi ook. De borsten puilen een beetje boven de beha uit, zoals het hoort. Daar gaat zijn droom! Nachtmerries gaan voor! Trees kijkt nu ook naar hem, angstig en verontschuldigend. Haar berouw komt wel wat vroeg. Hij loopt naar zijn bureautje. De brief ligt onder een schrift. Eigenlijk is het vuil, maar hij ziet op het moment geen kans om lief te zijn. Eerst de Waarheid het Werk van de Liefde! Ze heeft het zelf uitgelokt. Hij toont het epistel. Ze kijkt verbaasd, het truitje half aan, het rokje nog steeds op scherp. - Ik weet een spelletje. Ze snapt er niks van, wil opstaan. - Vooruit ik weet een spelletje. Terwijl hij naar het bed loopt, bekijkt hij haar benen die uit het strakke rokje steken. Je bent mooi Trees. Bent weliswaar mislukt op de ulo, weet dus niets van de roerselen van Jan, maar je bent mooi. Bent tegen de verkeerde jongen opgebotst, maar je bleef mooi. Benen, borsten, hals. De computer bovenin registreert meer dan zijn mond kwijt kan: - Mooie beha was dat. Zwart is wel wat. Hield Jan toch zeker ook van? Zou me verbazen als Jan niet van zwart hield. Mooi ding! Zeker een deel van de buit of heb ik het mis? Hij gaat zitten, maar ze schuift bang van hem weg. - Ik weet een leuk spelletje heus. Moet je luisteren. Ze staat op, wil haar jas pakken. Hij jent door, weet gewoon niet meer wat hij zegt. - Wacht nou Trees. Ik weet heus een spelletje. Moet je luisteren. Nu ben ik weke Freddy en jij bent Jan of omgekeerd, begrijp je? En als ze naar de klink van de deur grijpt en paniekerig weg wil: - Nee wacht! Nou doe eens mee Trees. Snap je me niet? Gewoon een spelletje. De ene jongen met de andere jongen, dat kan toch. Nooit van gehoord? Komt geregeld voor. Nu moet hij ophouden, het is wel genoeg. Hij propt de brief in zijn broekzak. Trees kijkt naar hem vanaf een andere planeet, rent dan terug naar zijn bed waar ze languit gaat liggen schokken, zonder geluid. - Nou niet huilen. Dacht je dat ik het leuk vond?... Ik ben godverdorie zijn broer en als jij kwam ... dacht je dat ik nooit eens?... nou verdomme niet huilen! Mijn moeder slaapt. Maar ze huilt al niet meer. - Trees... Niks. Hij gaat naar haar toe, naast haar, ze ligt op haar buik op bed. Hij streelt over haar rug, maar ze reageert niet. Pas als hij opstaat en bij zijn bureautje wat in een boek gaat staan bladeren. Ze doet haar jas aan en als ze naar | |
[pagina 212]
| |
de deur loopt, is ze geen vrouw meer, alleen maar mens. - Sorry, probeert hij schor, maar ze is de kamer al uit. Als hij op de overloop komt, hoort hij haar in het donker de trap af gaan. De buitendeur. Weg. Maar hij voelt het nog tussen zijn benen. Kom, hij moet naar beneden, zijn moeder wakker maken, kan die naar bed. Teevee uitdoen. Of nee, eerst naar de w.c. Van de stijvigheid pist-ie over de rand. Moet het met een stuk w.c.-papier opvegen. Of met die verrotte brief. Natuurlijk! In antwoord op uw schrijven...!
... raar opkijken van mij een brief te ontvangen ... komt omdat ik geen familie bezit aan wie ik hulp... |
|