De Gids. Jaargang 130

[p. 38]

Rom Boonstra
Twee gedichten

de tijd doden totdat de tijd jou doodt
ieder zijn beurt

de droom de tijd het einde van dag en weide
bepaalde kleuren groen waren mij zeer sympathiek

de baar is steriel het eten lokt niet meer
500 ridders openen de stoet
maar achter de baar komt niemand

soms breekt het touw bij het zakken van de kist
volgens oeroud recht is de gevangene vrij
tegenwoordig wordt de hand wel eens gelicht
met die regel

als ik niet dood ben wat dan wel?

de spanning wijkt
dat duurt tot de rigor mortis intreedt
welbekend bij detectives en de ontslapenen zelve

de tijd stopt onwaarschijnlijk lang en breed
het einde is geen kunst voor luiaards

zelfs hannibal faalde

de drost van muiden
de aartsbisschop van canterbury
bonifatius

dit is het einde.

gisteren heb ik met eindeloos geduld
de dood gedetermineerd
element na element werd nauwkeurig
op zijn merites bekeken
toen ik de zaak weer in elkaar wilde zetten
bleken er een kroonblad
en een tandwieltje te ontbreken.