De Gids. Jaargang 129

Alette Beaujon De stervende krekel

Met onverholen hoogmoedswaanzin
worstelt er een krekel
door het grasveld naar mijn deur

de sprieten springen langs hem heen
waar eerst hij heel voorzichtig
zich een weg gebaand heeft
naar mijn huis

het trotse hoofd omhoog
de ogen dicht
en onvermoeid
een lamme krekel die niet springen kan

hij schuift gratieloos het paadje op
heeft hij mij al ontdekt
zeker wel
toch komt hij onbescheiden dichterbij
en strompelt door
tot aan mijn voeten

hij stroomt mee met de wind
hij is gestorven op het grasveld
voor mijn deur