De Gids. Jaargang 129

[p. 264]

Cees Nooteboom
Over een schrijver

Jij zou me hebben herkend
in dezelfde verschrikking van stad
met mijn gelul over gestes, de geste,
jij die gebrek lijdt aan liefde
en een andere, dezelfde vrouw.

Jij zou me hebben herkend,
wandelaar in de heuvels,
snuiver van archaïsche heerlijkheden
en behaagzieke rijp,
zwijgend tegen de afgoddelijke stilte
in het behekste, begeesterde dal.

Jij zou me hebben herkend
zoals ik jou heb herkend,
jij dode, ik angstig en jaloers op jouw dood.
Ik zie je in geschreven, vernederde woorden,
jij bent er niet en ik ben er.

Grijs, in dit getij, klemt het duister
vingers van as om ons heen.
In jouw land, hier ook, hangen de nevels.
Ik kijk in het gat van je dood,
een leeggeschoten hotel, het verlaten handwerk

des levens,

maar ik zoek je niet want je bent er niet.