De Gids. Jaargang 128

[p. 30]

C. Buddingh'
Gedichten

curieus blijft het wel

het is weer kenmerkend:
op de uitnodiging
voor de ekspositie publikatie de nieuwe stijl
op 8 april 8 uur 's avonds te houden
in de galerie de bezige bij
staan de namen van alle schilders etc (28)
keurig netjes in alfabetische volgorde
zo ook die van de schrijvers (5)
behalve dan de naam buddingh'
die is achter de andere aangeplakt
als de naam van een deelnemer aan, zeg een tennistoernooi,
die nog na de sluitingsdatum heeft ingeschreven,
maar die men toch nog maar (aardige vent) heeft
geaccepteerd

ik weet het:
soms mag ik hier of daar meedoen,
maar nooit hoor ik er helemaal bij:
ik ben het neefje dat ook mee mag uit logeren

het is niet zo erg:
daaruit put ik mijn kracht

einde voorrangsweg

in engeland is een computor
die een liefdesgedicht heeft geschreven

het is nog wel heel erg kort
en niet zo bijster geslaagd

maar toch: ik voorzie in de toekomst
een stijgende concurrentie
van onze metalen collega's

agnostikusje

mijn moeder kende in haar jeugd
een dienstmeid die weigerde
oudbakken brood te eten:
god, zei ze, liet het in de woestijn
ook elke dag verse manna regenen

het is een verhaal waar ik dikwijls aan denk
(ik eet gewoon liever vers brood)

‘this damn'd profession of writing’ (pound)

elke keer als je begint
denk je: is het de moeite wel waard?

elke keer als je klaar bent
denk je: is het wat? is het niks?

daartussen liggen uren
dagen maanden - de jaren
wijzen het eenmaal uit

[p. 31]

poëzie van de straat

de vader van chris
(sprekend over zijn zoons,
met dertien, veertien jaar al op vrijersvoeten):
‘ze zijn het ene gat nog niet uit
of ze willen het andere al weer in’

en chris zelf,
van een sanatoriumzuster
(dol op onderwasjes):
‘die heeft er meer schuim op staan
dan een kastelein op een glas bier kan krijgen’

(twee maal shakespeare, mensen)

van je familie moet je 't maar hebben

mijn grootvader van vaderszijde
voer zijn leven lang op de binnenvaart -
toen hij ermee nokte wilde hij
met alle geweld nog fietsen leren
(hij was toen tachtig jaar)

hoewel het niet doorging: zijn kinderen
wisten het hem uit zijn hoofd te praten,
legt zo iets een kleinzoon
verplichtingen op

onbestorven weduwnaar

nu ik iedere avond alleen zit
(geen mens om tegen te praten)
pak ik dikwijls het telefoonboek
zo rijk aan curieuze informatie:
wist u bij voorbeeld
dat op de damweg 455 te benschop (gemeente polsbroek)
de kunstschilderes f de vos woont?
op de julianaweg 3 te piershil de heer j rotgans
die daar de functie uitoefent van
zaakw coöp landb ver ons belang?
en dat de geref pred in klaaswaal (rijnstr w15)
naar de naam j schelhaar jzn luistert?

zo is de telefoongids
voor de
telefoondienst in het district
rotterdam
zonder de woonplaatsen rotterdam en schiedam
mei 1963
(bijgewerkt tot 15 maart 1963)
voor wie het wat moeilijk heeft in dit leven
vaak een kleine bron van troost

[p. 32]

kachel

aan de nagedachtenis van wallace stevens

i
hij is zwart
hij geeft warmte

ii
als het gas het niet doet
kun je er soep op warmen
(alleen duurt het dan wat langer)

iii
hij lacht (zeggen we):
kijk, hij lacht

iv
ook de beste kachel
is afhankelijk
van een goed trekkende schoorsteen

v
als je de kachel brandende wilt houden
moet je dikwijls kolen scheppen

vi
op de begraafplaats
was het koud -
we waren blij
toen we weer bij de kachel zaten

vii
in de lente
laten wij de kachel uitgaan

in het najaar
steken wij hem weer aan

viii
hoeveel men ook van elkaar houdt
op den duur
kan men niet zonder kachel

ix
vraag: wie kan uitgaan en toch thuisblijven?
antwoord: een kachel

x
natuurlijk doet hij zijn best,
maar soms verstikt zijn vuur
in slakken, sintels, as:
een kachel is ook maar een mens

xi
een kachel die zijn tijd heeft gehad
brengt toch nog een kleinigheid op
aan oud ijzer

xii
als ik te veel drink
word ik ook kachel

xiii
kachel nou maar op