De Gids. Jaargang 128

[p. 42]

Stokpaard

In deze rubriek drukken de redacteuren van De Gids om beurten hun poëtische stokpaarden af. Ditmaal was de keuze aan Harry Mulisch.

Bejaerde Lieden, die om noch meer levens wenschen,
Zijn meer als Kinderen, dat 's Kinderen en Menschen.
Op blijven, is van jongs der kinderen vermaeck;
En blijvens' op, wat dan? sy waggelen van vaeck.
Ouw' Lieden waggelen soo wel als jonge kind'ren;
Gehoor, Gesicht en Smaeck en alle dingen mind'ren,
De voeten stooten aen, en d'een is al in 't Graf,
En dat's haer leste vaeck: noch is 't haer als een' straf
Te moeten scheiden en niet langer op te blijven,
Als waerder veel en veel meer wonders te bedrijven
Als watter lang gesien, en lang bedreven is.
Hoe tast de menschlickheit tot op haer einde mis!
Hem danck ick die mij lang en wel zijn heeft gegeven,
Ick waggel van geen vaeck en heb lang op gebleven.
Is rustens uer voor deur? mijn Rol is afgedaen,
God roep' als 't hem gevalt, 'kwil wel te bedde gaen.

Constantijn Huygens (1596-1687)