De Gids. Jaargang 125

[p. 161]

Gerrit Achterberg
Twee nagelaten gedichten

Ogen, die in mij rusten,
ben ik doel.
Aan het onderbewuste
onttrekken zij de resten
ziel en gevoel
opdat zich gans en al
de leden zullen sluiten.
Maar ik kan nog niet buiten
dit laatste voedsel
voor vers en wil.

[p. 162]

Herfst

 

Roestbruin wordt deze herfst.

 

Ik wil nu liever verf,

 

om even dood te gaan.

 

De stof roept tot de stof

 

zich te vereeuwigen.

 

Ik roep u aan,

 

mij uit de gouden ledige

 

kooi te ontslaan.

(Tussen brieven, die Achterberg mij in de eerste oorlogsjaren schreef, trof ik kort na zijn dood bovenstaande twee gedichten aan, die bij mijn weten nimmer werden gepubliceerd. - Ed. Hoornik)

[p. 163]

Handschrift van Gerrit Achterberg