De Gids. Jaargang 124

[p. 229]

Jaap Harten
Zomer

Waar doet het gegons in de bijenkorf
je aan denken: een brombeer, kattegespin
of een stad na het signaal voor luchtalarm?

Zo vraag je me, terwijl je met je voeten
in een emmer zit: twee bronzen stammetjes
geleiden de tinteling van het water

door je lichaam, dat nog aarzelt
tussen de statische rust onder de zon
en de alweer even voelbare hete adem

van de nacht. - Is verzadiging wel
bereikbaar of blijven wij altijd op
onze wenkbrauwen lopen van de liefde?

[p. 230]

Tijd een wagenmenner

De jaren van licht zand
honing en wilde bessen
liggen achter ons.
De tijd is een wagenmenner
blauwbeschilderd toen
rood en strijdlustig nu.

Hij liet ons bange steden zien,
de bloemen van verraad die
iedere vijand toegeworpen
worden, de tanks met
brandgaten en 17-jarige
soldaten mit Totenkopf.

Wij speelden nog bij schuurtjes
waar het rook naar urine en turf,
wij ademden nog hooilucht toen
de dood als een volleerd
stedenverwoester man en muis
in het vuur wierp. De dood?

Er zijn zoveel diergedaanten
waarin hij op ons toekomt
zoveel maskers die hij
onverwachts kan afrukken
dat ik de wagenmenner
vannacht een spaak tussen

het wiel drijf om je
langer in mijn armen te weten.

[p. 231]

Blauwe zee / dor binnenland

Dit jaar heeft een boze oogst,
wie zag niet de zon met
vuur en al in de aarde vallen?

Geen gewas schoot op in de hese
hitte: adem van een dronkaard
die de lucht bedierf met geesten.

Het land bleef als steengrond
onvruchtbaar en het gras
valer dan het kophaar van zwijnen.

Wel in hun korven werkten de bijen
de geslepen raten vullend met
groene/homerische honing

en de pottenbakker kleurde in
zijn werkplaats schalen voor
het geoxydeerde fruit -

maar de bakker heeft meel te kort
en offert in zijn oven takken
aan de barse oogstgod van het jaar.

[p. 232]

Tweespraak tussen Lesbia en Catullus

(L.:) Wat draag jij onder je tunica?

Spieren, huid, hoestende

schouders en in je handen

rollen met losbandige

gedichten

- mijn lichaam jouw taal -

die ik je ingaf.

Je voert ze door de straten

als een masker op een stok,

iedereen weet hoe en wat.

Maar het nageslacht van Remus

heeft meer zonen dan waarmee

jij kunt wedijveren

en iedere straat

heeft een donkere hoek.

(C.:) Op welke sandalen loop jij?

Of beter gezegd: tippel jij?

Je bent een kwalijk insekt

dat mij heeft leeggezogen

voor mijn tijd

maar volgens het beproefde

ritueel van liefde/haat

mijn razernij

liet leven

en daarom noem ik je toch niet

Quadrantaria: vrouw voor een stuiver

te koop - al heb je dit wel verdiend.