De Gids. Jaargang 124

[p. 211]

[Nummer 4]

A. Roland Holst
De dorpszot

Door God in ons vergeten
kindergeheim genomen,
loopt daar, vrij en versleten,
de zot waar geen op let.
Onnozele, gekomen
vanwaar? waarheen? beneveld
vrolijke wartaal preevlend -
Waarover heeft hij het? -

Niet over mijn bezeten
verzinsels, balancerend
naar vuriger planeten
over een koord van ijs
en geest, de ziel afwerend -
Al zag hij mij, hij zou mij
niet zien, noch hoe zijn trouw mij
doet omzien op mijn reis. -

De hoogmoed ziet wel de ootmoed
die hem niet ziet, blind zijnde
voor wat haar eenvoud nood doet.
En, kijkend naar den zot,
kijk ik mijzelf ten einde,
en zie mij, moegekeken,
mijn lot met hem breken
als ons brood van zijn God. -