De Gids. Jaargang 123

[p. 252]

Looe de Visscher
Vreemde reis

Kom zeg ik tot de man in mijn hart
kom tot de vrouw in mijn rib
kom tot het kind in mijn lenden
tot het vuur in mijn hersens
we gaan weg van hier
naar onbetreden oorden
en een andere natuur
neen geen palmbomen
met hun hoge wuifpluim
boven blauwe waterstranden
neen geen binnenland
aan een trage rivier
of geen bergdorp
onder koude sneeuw
maar een nieuwe wereld
gaan wij vinden

Daarom kom mee gij man
en gij vrouw in mijn rib
en gij kind en vuur
sluit de deur van het oude huis
en dek zijn vensterogen met de blinden
opdat het ons niet nagaapt
ons niet bedreigt met zijn rust nu
ons niet weerroept met zijn stiltestem
ons niet vernietigt met zijn heimwee
en kijk niet naar de mensen opzij
die alleen gevaar zijn
ogen spotlach
die sluipend gif zijn
in de harten van alle dromers
woordbrekers en schenders van verdragen

In de lagune ligt de boot te wachten
maak van uw benen riemen gij man
uw kleed zij ons een veelkleurig zeil o vrouw

[p. 253]

 

uw stil getater kind muziek op onze reis

 

en uw brand vuur de loutering tot ons nieuw gewin

 

want ginds in de windstilte van saragossa

 

duiken wij tussen wieren naar de bodem van de zee

 

en bouwen in een kloof een hut van de boot

 

gij vuur brandt in de nieuwe haard

 

gij vrouw spint wieren tot een draad

 

en weeft groene tapijten voor ons huis

 

waarop gij kind in uw duizend dromen

 

veldheer speelt met schelpenlegers

 

en van uw jacht keert gij man

 

met vreemde vissen weer

 

tot wij vis geworden

 

in onze nieuwe wereld

 

kinderen ten huize zijn