De Gids. Jaargang 123

[p. 167]

Pierre Kemp

Drie kinderen kwamen ergens vandaan,
zij hadden 't niet koud en droegen de maan
tot in een heldere ring.
Toen zijn zij met hun kleine kring
rond de rand van die ring gekomen.
Een van de drie heeft een potje verf genomen,
de anderen namen elk een penseel.
De tweede streek de maan vol zilvergeel.
De derde schilderde haar een zonnebril,
een lippenstift-mond. De maan werd stil.
Zo vond zij zich mooi en dat is zij gebleven
héél haar geduldig verder leven.

Daar zijn die vierkante bomen
van die laan en van dat plein
weer langs de ronde huizen komen
rollen, als een houten kindertrein.
Van die bomen heeft één zich gestoten
met een vierkante punt.
Hebben de anderen daar nu ook van genoten
en het hem volmaakt gegund?

Omdat ik zo kleurig ben geboren
moet ik in de kleuren blijven.
Ik heb het rood-geel-blauwe spel met glazen
knikkers van de zon nog niet verloren
en probeer er zelfs mee te schrijven.
Al voel ik mij soms toch verbazen,
hoe harmonisch alles rolt,
wat dichterlijk in mij dolt.