De Gids. Jaargang 123

[p. 99]

Herman van den Bergh

- Zes gieren heb ik gezien.
- Ik twaalf en ik ben koning!

Kom werpen we in de Tiber
de lijken van al wat er
niet gans is wel-geschapen
de kindren met twee hoofden
de kalvers op vijf poten
de siamese tweeling
en de hermafrodiet.

En zo de bliksem mij
op de open akker velt
begraaf mij dan vervloekt
maar roem mij sacrosanct.

Eerst rennen we om de heuvel heen,
romp naakt en zwepend elke vrouw.

Opdat de Stad kan leven
wordt geen schandaal geduld
geen dood en geen geboorte
buiten de norm. -

Zij rekt zich ver, uit treden licht geheven:
verlangt zij niet dat 'k langzaam ze beklim?

Roerde ik haar leuning aan, zeker dat even
goudstof van vergeten zweeft naar de kim.

Een stap van mens is altijd een begin
van zijn historie, steen voor steen geschreven.