De Gids. Jaargang 122

[p. 20]

Willem Brandt
De heilige fluiten

Laat mij toch heengaan
achter de bergen,
uw stenen gezichten
staren mij aan.

Diep in het dal
hoor ik heilige fluiten
hemelkeel hartvogel
en, zwarte zwaan,
gonzen van trommen,
het zoemende bromhout;
totemdier-dansers
roepen mij aan.
Sprekend met geesten
voed ik de hemel
tast ik de wolkmond
magische taal.
Het antwoord der doden:
dood is niet doodzijn,
leven niet sterven
de goden nabij;
alles vloeit samen
aarde boom regen;
andere namen,
ademt de wind.

Laat mij toch dansen
achter de bergen
over de wouden,
wilde en kind.