De Gids. Jaargang 122

[p. 17]

Willem Brandt
Laat ons terug gaan

Laat ons terug gaan
tot de eerste stam,
de zon waaiert straalsgewijs
als nerven van sagoblad,
je tanden zijn parelschelp wit,
het lichaam glanst rijp van kokosolie,
ziekte en dood zijn verborgen
in de trommels van angst.
Wij scheppen het vuur en de sterren
en de maan voor ons dansfeest,
slangen en vogels,
wij zijn huiden en boomblad,
werelden adem
hemelen lust.

Maar het ijzer kwam,
het kapmes het vliegbeest,
handelaren en boekhouders.
En uit trommelend blauwstaal
rees de paddestoelgeest van de dood.

Laat ons terug gaan
tot de eerste stam,
vlucht met mij samen,
jachtdier dat eens jaagde,
hijgende mond die eens zong,
sluipende gang die eens danste,
terug tot de oerroep
de zuivere de scheppende
van de leefadem
van het begin.