De Gids. Jaargang 121

[p. 347]

Hans Andreus
Uiterste rand

Groot zich houdend of dood -
van dood tot dood zwerft de angst.
De lucht is leizwart, keihard
en mijn tweelingzon ziet rood.

Mijn liefde is een getal,
dat ik altijd wel schrijven zal
met bloed en met mijn gemis
en wat er van God over is.

Vrouw die dan in mij gelooft,
ik ben van mijn licht beroofd.
Hoe moet ik terug naar het begin,
als het grote licht mij verdooft?

Ik hang aan de uiterste rand
van de spiegel aan de wand.
Vrouw, heb mij lief en wees goed,
wanneer ik je vallend ontmoet.