De Gids. Jaargang 121

[p. 265]

Chr. J. van Geel

Aren op de laatste top aan zee, helmaren,
het bewegen in de wind en meeuwen die
vluchtziek, speels, in tegenlicht onder de kim,
laag over het grijze wateroppervlak,
rimpels, golven, wat als water beweegt, meevoeren
in het kleiner, inniger leven van de lucht.

Kotters kort onder de kust van losse duinen.
Wit, warm zand. Voetstap, de diepste zonder zon.
Trof ik je ooit levend in het graf dat ik graaf:
zon om licht te scheppen! zee die ik tillen kon!