De Gids. Jaargang 121

[p. 202]

J. Greshoff
Insomnia

De duisternis is anders en veel meer
Dan enkel maar de afwezigheid van licht:
Nu ik geen doel heb en ook niets begeer
Lig ik hier ongeschapen neer
Zonder mijn lichaam, zonder aangezicht.

En in de stilte vloeibaar opgenomen
Gevangen en toch eindelijk bevrijd
Voel ik de warme doodsangst langs mij stromen
En vraag niet wat er nu gaat komen
Want er komt nooit iets buiten ruimte en tijd:

Ik heb geen naam meer en besta dus niet!
Dit is te goed om eindeloos te duren,
Wie argeloos onthecht zich achterliet
In dit voorwereldlijk verdriet
Is weerloos in de vroege morgenuren.