De Gids. Jaargang 121

[p. 199]

J. Greshoff
Invitation au voyage

Vogels en bloemen zeilden op de wind.
Het witte huis in Marokkaanse stijl
Lost op tot een geluk, zo laat, zo ijl
Dat niemand onzer er meer heul in vindt.

In de avond die naar bittre amandels smaakt
Werd wat wij leugen waanden toch nog waar:
Een wereld met de losse hand gehaakt
Uit spinrag, maanlicht en sirenenhaar.

Ons zwijgen werd welluidend en, bevrijd
Uit de verneedring van de zwaartekracht,
Hoorde ik haar stem die uitsprak wat ik dacht:
We moesten nu maar gaan, 't wordt onze tijd.