De Gids. Jaargang 119

[p. 39]

Jo Landheer
Kringloop

Smartelijk is mij nu de lieflijkheid
Der teere knoppen, want dat dood gelaat
Blijft mij voor oogen, slapend als een steen
In eenzaam donker, waar geen wind het streelt.

Eenzaam het warme kloppen van mijn hart.
Het hart waaronder ik eens sliep is stil.
Zacht streelt de lentewind mij langs 't gelaat.
Lieflijk bloeit de aarde, maar die bloei doet pijn.