De Gids. Jaargang 118

[p. 252]

Willem Brandt
Borneo

De stromen trekken okerkleurig door
zwartgroene maagdelijke wildernissen;
in stille kreken binnen oerwoud-nissen
volgen de krokodillen 't gele spoor,

loerende onder het loomhangend loof
naar wat eens in een eeuw voorbij mocht varen, -
ontdekkingsreizigers witte barbaren
gevluchte kettinggangers, fel op roof.

Onder het vochtig dak van oeroud woud
groeien wanstaltig schimmels droomspook-zwammen,
de dreun van rottend neerstortende stammen
roept het geschrei der dieren uit het hout.

Hier staan de eeuwen rijp maar ongerept.
Alleen God zelf schrijft in dit land gedichten:
één woord dat alle aardse stem doet zwichten
en in één teken dood en leven schept.