De Gids. Jaargang 118

[p. 53]

H.P. van den Aardweg
Metalen beelden

Wanneer en waar wij onze schreden wenden
Blijft het besef: dit alles moet eens enden.
Er rest slechts traag verterend been of as
Van wat de schoot onzer verrukking was.
Men wenst het woord van de ontrouwe tijd
Te maken tot een eed der eeuwigheid.
Ik weet: 't is van Gods wijsheid niet doorblonken,
Maar elk blijft aan zijn menslijkheid geklonken.
Zo zou ik willen, vrouw, dat eenmaal mijn
En jouw lichaam van staal of brons zal zijn:
Twee beelden, naast elkander uitgestrekt,
Waarlangs de stroom van 't leven henentrekt,
De ene mond naar d'andere toegekeerd,
Voor altijd door de wereld ongedeerd.
En dan, behalve dit immens vergeten,
De droom: dat het metaal zal kennen, weten...