De Gids. Jaargang 117

[p. 265]

Willem Brandt
De waterscheiding, in Atjeh

Olifantskudden dreunend in de verte,
het huilen van een tijger door de nacht,
de alang-alang ruisend om het zacht
lichtvoetig vluchten van bevreesde herten:

Alles is nog zoals het altijd was,
eenzaam en woest, ternauwernood geboren;
men leest het leven uit de warme sporen
van dieren in het scherpe lalang-gras.

De dag verbrandt in hete zonnegloed,
de nacht valt zwarter dan de zwartste nachten,
geen schemer komt de schaduwen verzachten;
al het bestaan is ademtocht en bloed.

Soms siddert op de asweg, als ontzet,
een auto, angstig door de rimboe jagend.
Achter de heuvels roept gewond en klagend
de wildernis wanhopig tot verzet.