De Gids. Jaargang 117

[p. 126]

Willem Brandt
Indo

Wie zal de pijn in mijn tragiek verstaan.
Vorsten en slaven, compagniesdienaren,
de hoge zwijgzaamheid van de Javaan,
de luide trots van rossige barbaren,

de kille hitte van het noordlijk bloed
en lome warmte aan bepalmde kusten,
ootmoedigheid en wilde overmoed,
de roes van opstand en het stil berusten,

dit alles is mij in het lijf gevaren.
In Holland een ontheemde Oosterling,
in Indonesia een vreemdeling,
blijf ik voor immer langs de grenzen waren.

Nergens verwelkomd zoek ik eindeloos
met driehonderd jaar oude wrok beladen
moeder en vader, eicellen en zaden,
wier blinde drift mij tot een balling koos.