De Gids. Jaargang 117

[p. 122]

Willem Brandt
Het graf aan de weg

Niemand weet wie hier begraven ligt
aan de straatweg: is hij honderd jaar,
is hij duizend jaren her gezwicht?
Niemand vraagt: wie was hij en van waar.

Onder het verroeste dak van zink,
rode bloemen op het lalang-bed,
brand ik wierook-offers; en verzink,
als de iman oproept, tot gebed.

Was hij zeer gering of rijk en groot?
Vreemdling, werp een aalmoes op het graf:
alle leven is verwaaiend kaf
uit de padihalmen van de dood.

Want alleen wie sterft wordt groen gewas.
Ziet, hij ligt hier meer dan honderd jaar,
uit zijn lichaam luiken bloem en gras
en zijn graf blijft eeuwig een altaar.