De Gids. Jaargang 117

[p. 103]

G.H. 's-Gravesande
De ballade van den vijfden mei

Voor Hans Edinga

Den vierden Mei, een kamer aan een gracht;
een man leest Het Parool en kijkt naar buiten,
denkt aan het leed, dat deze oorlog bracht,
ziet aan den overkant een raam ontsluiten:
een vlag ontplooit, een schot versplintert ruiten.
Men schreeuwt het uit: de Duitschers zijn verslagen;
een sluwe landwacht dorst het nog te wagen
te schieten, maar de vreugd is niet te stuiten.
Dit was het schoonste wat men ons kon schenken:
dien dag van vrijheid willen wij herdenken.

De vreugde-vuren laaien op het plein,
zwarte gordijnen doen de vlammen lekken,
ieder loopt toe om er ook bij te zijn,
men ziet ze haastig uit de huizen trekken,
't is of de vuren alle burgers wekken,
men juicht en zingt, het volkslied hoort men klinken,
dan: hoe de toppen van de duinen blinken.
De Duitschers staan met gramvertrokken bekken,
wij zien verblijd een nieuwe toekomst wenken,
den dag der vrijheid willen wij herdenken.

Want vijf Mei is de dag van de bevrijding,
de Canadeezen komen in de stad.
Geen klokgelui klinkt bij hun komst ter wijding,
maar vlaggen wappren over heel de stad:
wee wie dit grootsche feest eenmaal vergat!
De burgemeester heeft de macht hernomen,
men ziet de tanks al in de verte komen:
symbool der vrijheid, die men eenmaal had,
dat men nu breed en duidelijk ziet wenken:
daarom wil men den vijfden Mei herdenken.

Hooge Vorstin, ik zag U eens ontroerd,
te midden van de dichters van 't verzet,
die in hun woord herdachten wie ontvoerd,
maar ongebroken door een valsche wet,
hun krachten putten uit een vroom gebed,
slechts dachten aan de vrijheid en de rechten,
geschonden door de gluiperds en de slechten,⁺

+ Gijs van Munster leraar † 12 Januari 1945

[p. 104]

 

die op het onrecht hadden ingezet,

 

zij smeeken hun verwachting nooit te krenken,

 

den vijfden Mei willen zij steeds herdenken.