De Gids. Jaargang 117

[p. 58]

Michael Deak
Ballade van de vijfde mei

De zon ging onder, rood en wit en blauw. -
Vuurrood, bloedrood, ging de zon op en onder,
En Holland was een huis vol angst en rouw.
De vrijheid woonde er - maar gemaskerd -, mondde er
- Maar zonder stem - 't parool van eeuwen her
En wie 't verstonden bleven staande als helden,
Stierven, ontmaagd, ontmand, gemarteld, - ver
Of zeer nabij, waar wij hun dood vergelden
Met beelden eeuwigheid. Sta er bij stil
En vier de Vijfde Mei om hunnentwil.

Om de soldaten, - die van Oost en West
En de eigene, - die 't kostbaar leven gaven.
Om Rotterdam, Pearl Harbor en om Brest,
En om de Javazee, die heldenhaven.
Om Polen, Dachau, Amersfoort en Vught. -
Om toen, om nu, en om de dag van morgen. -
Om Isr'els kinderen, gejaagd ter vlucht,
Ontmoederd in ons bloedend volk geborgen:
Doods gele ster stond op hun harten stil. -
Vier dan de Vijfde Mei om hunnentwil.

Die vrije Meidag is met bloed betaald
Opdat wij fier op Vrijheids feesten juichen
Nadat de rouwbanier is ingehaald,
Een volk dat nimmer brak, nooit wilde buigen. -
Princen, Princessen van de goede trouw,
Wat is er van uw offer ons gebleven
Dan vrijheid om niet langer, man en vrouw
In eensgezindheid, naar uw leer te leven. -
Vergeef het ons. - Vergeef ons nimmer 't stil
Afsterven van Vijf Mei: uw laatste wil.⁺

+ Walter Brandligt auteur † 1 October 1943