De Gids. Jaargang 117

[p. 49]

Robert Franquinet
Het bevrijdingsloze

Het kind was zachter tegen een romp van steen.
Het kind was gemeenzamer toen het was alleen.
Met zout en etter van Uw veiligheid
rondom de vleesvrucht van zijn zinnen.
Het kind was rijker in zijn kooi van spijt.

En in dat laatste droomsculptuur
te naakt om met het vlees nog te beminnen
begon de dag met zijn verbrijzeld glas.
Met rook van eeuwen in het zwart azuur
met vlokken van verschroeide loten
werd in het kind dat eenzaam was
het vroege land omvergestoten.

De zon viel in het vochtig rag
dat op de borst hing na de kogelschoten.

Nu weet ik van de verworpenheid
het conditieloze deel.
Sedert hoor ik ijzer door het ademhalen
wanneer het lied stijgt naar mijn keel.

Al Uw gedenktekens vergruizelen als zand,
zij zijn van mijn weemoed de duistere rede.
Om dit doodsgelaat van een herwonnen land
scheur ik de structuur van Uw onzuivere Vrede.⁺

+ W. Arondeus auteur † 1 Juli 1943