De Gids. Jaargang 117

[p. 21]

Gerrit Kouwenaar
Denken

Men moet niet denken, zegt men
dan aan hele steden en volledige mensen
aan walsende lampiontuinen en het weke
piepen van vleermuizen
als het mei is
men moet niet denken, zegt men
dan aan het zachtste verleden
dan aan een verdichte toekomst
men moet niet denken, zegt men

maar sedert ik meinachten lang
vuur zag boven een land
sedert ik vlees leerde schatten
op zachtheid
en de kleur van mijn ogen
werd omgeroepen
sedert ik een broodbon vond
in een boek van trakl
sedert ik mijn vrienden mocht behouden
en mijn ogen
moet ik denken dat alle woorden
mens en dood zijn

moet ik denken aan een meinacht
die heet zand woei
aan mijn getraliede spieren
hoe mijn huid schroeide
hoe mijn vingers tien werden
hoe het woord angst
de geur van zweet kreeg
hoe alle woorden in torens en schachten
stegen en daalden
hoe het leven niet méér was
dan deze uiterste meinacht
hoe het niet dood zijn alleen de woorden
mens en dood sprak

moet ik denken aan een meinacht
die zweeg van vermoeidheid
en zijn wonden likte⁺

+ Dr J.H. Ronhaar leraar † 3 Mei 1942

[p. 22]

 

moet ik denken aan een meinacht

 

die van melkflessen rinkelt

 

die zegt dat de mens een vlag is

 

die zegt dat de mens graag melk drinkt

 

een kachel stookt

 

een kind streelt een gaskraan opent

 

een geweer opent

 

een geblakerd vrouwenbekken stukstoot

 

een kalkoven exploiteert

 

en radijzen kweekt

 

 

 

men moet denken, zeg ik

 

aan wat een dode niet is

 

aan wat zij niet meer zijn

 

aanwezig om heelhuids

 

een vrouw te spellen

 

een kind te planten

 

om met een goede long te roken

 

eenzaam te zijn des avonds

 

in het licht van een stilstaande snelheid -

 

een mens te zijn

 

 

 

men moet denken, zeg ik

 

 

 

men moet in de wereld lopen

 

omdat men leeft

 

een denkend stuk vlees met een bek

 

een blaffende drukletter die kan bijten

 

om brood en recht

 

(de geschroeide huid van het stenen pamflet)

 

en voor het woord mens

 

(het lijf van de vrede)

 

 

 

men moet denken aan de doden

 

omdat men nog mens is en leeft.⁺

+ Jaap Sickenga student en dichter † 11 Mei 1942