De Gids. Jaargang 117

[p. 254]

Willem Brandt
Twee vaderlanden

Hier waar de wouden ondoordringbaar zijn
maar tot mij spreken met hun duizend stemmen,
adem en dood en wilde liefdeskreten,
fluister en hijgen, huil van angst en pijn,

slangen en tijgers en het luid gelach
van apen aan de rand der duistre bossen,
de zware geur van orchideeën-trossen,
witbloeiend in de nacht, slapend bij dag;

even dicht naast het leven als de dood,
rottend in zon en vocht, en in de avond
de voze huid, het dorstig lichaam lavend
aan lauwe whiskey en een donkre schoot.

Hier leert men heimwee hebben, maar wanneer
men straks terug is in het land der blanken
met dunne parken, huiselijke banken,
beklemt ons groter, dieper heimwee weer...