De Gids. Jaargang 116

[p. 344]

Lou Vleugelhof
Het eeuwige tekort

Straks zal mijn kind in hazegrauwe luchten
zijn vlieger onrust naar de hemel vieren
maar touw is eindig en twee vaderhanden
zijn maar twee schuwe ledige gebaren

straks zal hij langs de groene hinderlagen
van grachten waterpest gevaren lopen
een kinderpas is maar een blind gebeuren
en vaders dragen zinklood in hun schoenen

straks zal zijn blik de horizon versnijden
met zwaluwvluchten van erfdelig heimwee
een vaderhuis is blinde muurbegrenzing
het vensteruitzicht smal en periscopisch

straks zal hij hens aan dek papieren dromen
aan magisch trekkend water toevertrouwen
papier is waterzuchtig vaderogen
verblinden vaak in horizonverstarring

straks zal hij oog in oog met droomgestalten
de zware leegte van zijn handen voelen
en mijn tekort zal onverkort geschreven
staan in zijn oogwit glanzend van verwijten