De Gids. Jaargang 115

[p. 348]

Remco Campert
Droom

Doorgaans slaap ik, maar soms
wek je mij met nagels
in de thee van mijn droom.

Die ik dronk met Jean-Paul Sartre.
Hij zat in een trein
en bleef er in voor mij.

Hij was vriendelijk. ‘Camus en ik’,
zei hij, ‘hebben land gekocht
buiten Parijs, daar houden we een feest

bijna elke dag’. Het regende
tegen de treincoupé. Het landschap
was van zand. ‘Hier

gaan we huizen bouwen
voor iedereen. Schrijf maar op
wat ik zeg en publiceer het stiekum’.

Hij glimlacht en maakt plaats
voor Ella Fitzgerald. Wat een
vriendelijke dame! Ze

ruikt naar kruiden. Heeft
ze rheumatiek? Ze is overigens
vol leven en giert

om mijn vriend van vroeger
die zijn moeder ontvlucht
en met mij pokeren wil.