De Gids. Jaargang 115

[p. 313]

Clara Eggink

De pauw, op korte grijze zuilen
Dom en aandachtig het gekroonde hoofd
Zal achteloos zijn kleed bevuilen
En haalt zijn voedsel uit het stof.
Maar eensklaps spreidt hij zonder doel of reden
Het siergewaad van een barok verleden
En tooit zich als een afgezet prelaat
En schreeuwt om 's werelds ijdelheden.

Aan Ab Visser

Waarom vliegen in de nacht
En ons overdag verschuilen
Wij, de uilen?

Onze vleugels zijn zo zacht
Onze stem klinkt zo verdacht
Laat ons druilen
Als de daagse overmacht
Roert gezond, op volle kracht
Zijn grote muilen.

Denk niet dat wij willen ruilen
Of om zang en zonlicht pruilen.
Ons subtiel en slim geslacht
Houdt in stilt' en donker wacht
Weet wie lachen zal, wie huilen.
Zeer gevreesd en niet geacht
Ligt het lot in onze macht.
Wij, de jagers van de nacht,
De wijze uilen.