De Gids. Jaargang 115

[p. 2]

M. Mok
Vergeten namen

Verdriet der duizenden vergeten namen,
als wolken weggeveegd voorbij de kim.
Hun wanhoop woekert in mijn leden samen
telkens wanneer ik naar den avond klim
en mij weerwillig prijsgeef aan de sterren,
uiteengesplinterd, doodgevroren licht,
en hemelen, die mij de weg versperren
naar hemelen, waar elke wanhoop zwicht.

Dieper dan dromen en visioenen reiken
is de verlorenheid der creaturen,
die zonder goddelijke troost bezwijken,
en de gestalten die ik mij vergaar
zijn enkel wind en uitgebluste vuren,
waardoor ik in mijn eigen afgrond staar.