De Gids. Jaargang 114

[p. 302]

Bert Voeten
Reis

De dag is een witkiel die
een koffer verdriet voor mij draagt
en een citybag losse vreugden

door het wagenspoor van de zon
loop ik achter hem aan
met mijn hart vol weersverwachting
de paraplu van mijn ziel
opgerold onder mijn oksel

ik ben in mijn leeftijd op reis
met twee noodrantsoenen hoop
en een kijker om in de verte
op de pakpapieren zee
de afzender te ontdekken

maar de deur van de lucht waait dicht
en de regen gaat er voor staan

ik kan alleen nog maar
mijn paraplu openvouwen.

(Uit: ‘Panorama’, een bundel in voorbereiding.)