De Gids. Jaargang 114

[p. 241]

Bertus Aafjes
Het parthenon

De lente ademt witte vlinders uit
En klaproosjes en witte voorjaarsbloemen,
Waarover zichtbare insecten zoemen,
De rotsgrond is gesluierd als een bruid.
Maar boven de verganklijkheid van 't leven,

De kortheid van de lente en 't licht der zon,
Rijst, tegen 't mateloos azuur geheven,
De eeuwge wasdom van het Parthenon.

De zuilen als de lendenen der Goden,
Vol zekerheid en toverloze rust,
Loochenen al wat is gedoemd ten dode,
En wat op aard zichzelf verdelgt in lust.
Zij zien de geurge wereld van 't vergaan
Met onbewogen marmren steilte aan.