De Gids. Jaargang 114

[p. 177]

Hanny Michaëlis
Wanneer ik alles had geweten

Wanneer ik alles had geweten
die avond toen de palmen zwart als inkt
hun spitse vingers sierlijk spreidden
tegen het uitgloeiende blauw
van een satijnen avondhemel -
wanneer ik alles had geweten
dan had ik mij niet aan je vastgeklemd
toen uit de donkere, doodstille zee
langzaam de maan omhoog kwam rijzen
als een bezwerende, dofrode schim
die onweerstaanbaar trok en lokte -
wanneer ik toen geweten had
dat wij elkaar zouden vervloeken
om een geluk dat dood geboren werd,
dan was ik van je weggevlucht
tot waar de maan het water raakte
en ik teruggleed in de schoot
waaraan ik eens ontsprongen ben.