De Gids. Jaargang 113

[p. 354]

Laurens Welagen
Puber

Hij ziet in spiegels zijn gezicht
En staart beangst in angst'ge ogen,
Die in het onbarmhartig licht
Vertroeb'len tot ze, vreemd bewogen,

De zwam zien, die tot in 't gezicht
Zich woekerend heeft voortbewogen.
De vierschaar, ogen in twee ogen,
Ontdekt 't verraad en houdt gericht.

Hij ziet en schreeuwt: Wie klaagt mij aan?
Maar wilde dieren worden wakker
En staren uit zijn ziel hem aan.

Dan grazen op die schuld'ge akker
Wanhoop en angst er achteraan.
Nooit gaan ze meer uit hem vandaan.