De Gids. Jaargang 113

[p. 241]

H.W.J.M. Keuls
Twee rondeelen

I

Heeft eenmaal de dood gesproken,

Dan houdt niets zijn komen tegen,

En men ziet reeds allerwegen

Zijn banieren uitgestoken.

Sterven wil wat pas ontloken,

Grafwaarts richt zich elk bewegen;

Heeft eenmaal de dood gesproken,

Dan houdt niets zijn komen tegen.

O mijn hart van troost verstoken,

Nimmer aan den nacht ontstegen!

Alle glans in u verzwegen

Ligt verloren en gebroken,

Heeft eenmaal de dood gesproken.

[p. 242]

II

Heb ik u verloren om een lied,

Dat zich tegen nacht en dood verweert,

Maar zich telkens aan uw hart bezeert

En u met gewonde vleugels vliedt?

Gunt gij mij het laatste heimwee niet?

Vreest ge dat een woord uw macht bezweert?

Heb ik u verloren om een lied,

Dat zich tegen nacht en dood verweert?

Alles wat in blindheid is geschied,

Alles wat in wanhoop zich verteert,

Heeft zich naar het zachte licht gekeerd

In een land waar gij niet meer gebiedt:

Heb ik u verloren om een lied?