De Gids. Jaargang 113

[p. 361]

Bert Voeten
Maarts park

Voor de deur staat het park
voor de deur staat het park met de vogelbomen
met de langzame vlucht van de reigers
met de speelkinderen met de visvijvers
met de oude mannen en vrouwen
met de banken
de hartenbanken
de namenbanken
de vieze woorden banken
met de schreeuw van de groene woerden
de groene woorden
het gras het busgroentegras
de zwanen uit de verzen der dertigers
de zwanen uit mijn eigen verzen van vroeger
de regen de weltschmerzregen;
de zwanen zijn de zwanen niet meer van toen
de regen is de regen niet meer van toen
alles is anders geworden
alles lijkt hetzelfde.
de oude vadermeeuw de eenzame
de papierprikker de parkwachter
de meisjes met de aspergebenen
de moeders met de voorzichtige blikken
de moedervogels,
de stenen lieren aan de muziektent
de tierelieren

[p. 362]

 

de waterzon op het eendenwater

 

het zwarte hek met de hellebaarden

 

alles is anders

 

en alles lijkt hetzelfde.

 

het hek,

 

het ijzeren want

 

waar de jongens in hangen

 

de vrijbuiters de boekaniers

 

de uitkijk in de lantaarnpaal:

 

eiland aan stuurboord!

 

en de verre stem van de moeders:

 

avondeten!

 

en de raspige tong van de meisjes:

 

blijf van me af!

 

het rennen onder de natriumlampen

 

met de luchtdrukpistolen

 

de aviateurspetten

 

de schouderklappen der kameraden;

 

de zwarte portalen

 

de jacobsladders -

 

het suizen in de duikerklok van de kamer:

 

smakelijk eten!

 

alles is nu anders

 

alles lijkt hetzelfde.

 

de waterkou in de avond

 

de wateren avond

 

ik loop in het avondwater

 

ik loop in de dove nevel

 

in de oogluikende nevel

 

door de witte donderdag mist

 

onder de boomtorens de eiffelbomen.

 

het is nu maart in het luxembourg

 

het is hier maart

 

ik ben zeer maarts

 

ik heb twee dronkemansbenen

 

ik heb tien blindemansvingers

 

en een grote lamp in mijn hoofd

 

en een schuiftrompet in mijn longen;

 

ach ik weet het wel

[p. 363]

 

alles is nu anders -

 

maar alles lijkt hetzelfde.

 

de doffers roepen de duiven

 

de katers de katten

 

de kinderen van nu elkander

 

de meisjes met de gretige borstjes

 

de jongens met de roofvogelhanden

 

de parkverloofden

 

uit de verdronken straten

 

uit de duikerklokhuizen

 

de onderwatertrammen

 

de aquariumstad

 

achter de ijzeren spijlen

 

de deuren van jean paul sartre.

 

hoor je de struiken zuchten?

 

de struiken uit de verzen van vroeger

 

het park de perken de paden van vroeger

 

uit het vers van negentien veertig -

 

maar alles is anders geworden

 

en niets lijkt veranderd.

 

 

 

maart '50