De Gids. Jaargang 113

[p. 1]

[Eerste deel]

Een nieuw tijdperk in het leven van ‘De Gids’

Wanneer er de laatste tijd over ‘De Gids’ werd geschreven of gesproken, trok het de aandacht, hoe vaak zij daarbij met een zekere nadruk als oud en eerbiedwaardig werd betiteld. De Redactie heeft steeds in die woorden meer de klacht gevoeld om wat het tijdschrift in het cultuurleven van het Nederlandse volk niet meer, dan de waardering om wat het daarin nog wèl betekende. Daarom heeft zij reeds lang middelen beraamd om de gronden voor de eerste weg te nemen, zonder nochtans de tweede te verliezen. Zij was er zich bovendien van bewust, dat de veranderde omstandigheden een herziening van het te voeren redactiebeleid wenselijk maakten. De verwezenlijking van de opgevatte voornemens werd echter tot voor kort door oorzaken van materiële aard verijdeld.

Thans is echter het ogenblik aangebroken, waarop die verwezenlijking niet verre meer schijnt. Vooreerst ontsluit de samenwerking met een nieuwe uitgever voorheen ongedachte perspectieven. Vervolgens echter heeft zich de mogelijkheid voorgedaan, ‘De Gids’ te laten samensmelten met het letterkundig maandblad ‘Ad Interim’, dat, tijdens de bezetting als illegaal periodiek ontstaan en na de bevrijding openlijk voortgezet, zich, blijkens de gekozen naam, steeds als een voorbijgaande phase in de ontwikkeling naar een tijdschrift met wijdere strekking beschouwd heeftwillen zien. Wat aan ‘Ad Interim’ steeds als toekomstideaal voor de geest zweefde, heeft ‘De Gids’ van oudsher willen zijn: een cultureel tijdschrift in de wijdste zin des woords. Overtuigd van de gelijkheid van richting van beider streven hebben de twee redacties zich tot een algemene redactieraad voor zulk een tijdschrift verenigd. Welke naam dit moest dragen, kon daarbij geen punt van twijfel uitmaken: de samensmelting beëindigt het interimaat van de jongste deelgenoot, die nu mede als gids voor het Nederlandse cultuurleven kan gaan optreden.

[p. 2]

Het zullen echter niet slechts de oude naam en het oude doel zijn, die behouden blijven; er zal naar worden gestreefd, ook die elementen uit de traditie van het tijdschrift die een blijvende waarde bezitten, in stand te houden: de ruimheid van de kring der belangstelling, de verzorgdheid der uitdrukkingswijze, de bezonkenheid van oordeel.

Daar zal nu echter ‘Ad Interim’, het tot dusver verrichte werk voortzettend, het zijne aan toevoegen: nauw contact met de letterkundigen van nu in Noord- en Zuid-Nederland; ontvankelijkheid voor hun werk, niet alleen voorzover dit zich op gebaande paden beweegt, maar ook waar het nieuwe wegen zoekt.

Dat het aanbreken van de nieuwe levensperiode van ‘De Gids’ met een verandering van het uiterlijk gepaard gaat, moge als symptoom van de bestaande wil tot vernieuwing worden beschouwd.

Moge het thans blijken, dat ‘De Gids’ nog op andere gronden dan ouderdom en eerbiedwaardig verleden een plaats in het geestelijk leven van ons land verdient.

De Redactie