De Gids. Jaargang 102

[p. 310]

Gedichten

Afscheid

De witte winter staat aan 't raam,
De rozen zijn bevroren.
De laatste zachtheid is gedaan;
Wij hebben elkaar verloren.

Ik luister naar dit eenzaam-zijn
Van sneeuw en storm en twijfel.
Het hart is in de wereld zoo klein,
De wegen zijn wit van ijzel.

De felle wind blaast over 't land,
Over alles is winter gezonken.
Weer zie ik die zwakke witte hand,
Maar de stem is voorgoed verklonken.

Ik zie terug wat is heengegaan,
Met een pijn die niet is te noemen.
Mijn adem bevriest op het ijzig raam.
O blinde ramen vol bloemen....

[p. 311]

Winter

O zomerbosch, vaarwel -
Wilde aardbei en framboos,
Het zon- en schaduwspel
Op brem en witte roos.

Vaarwel, klein bloeiend blad,
Bedeesde winde-kroon
Langs 't groen-beloken pad
Met mos en duizendschoon.

Een laan van eik en berk
Stuwt hooger tak na tak;
Wiegende boomenkerk
Met waaiend-gouden dak.

Herfst heeft u nu geschroeid.
Een walm van vuur en dood
Verschrompelt al wat bloeit
In geel en stervend rood.

De storm slaat neer, en gromt,
En breekt de takken af.
Diep ligt het bosch gekromd.
De hemel is een graf.

O winter-eenzaamheid
Tusschen de stammen door,
Paarse droefgeestigheid
In nevelen teloor.

[p. 312]

 

Ik luister naar 't gezang

 

Van regenvlaag en wind.

 

Het duister maakt mij bang

 

Als een verloren kind.

 

 

 

Nu zomer is voorbij

 

En al wat licht is, ver, -

 

Geef, avondhemel, mij

 

Eén enkele groene ster....

 

 

 

Emmy van Lokhorst