De Gids. Jaargang 101

[p. 9]

Strofen, geschreven bij de herdenking van den rampspoedigen dood der jeugdige Belgische vorstin Koningin Astrid

Opgedragen aan Zijne Majesteit Koning Leopold

Gevallen in een diepe kloof,
Gedompeld in een helder water
En in een rust, boven geloof
En 't kwellen van voorheen-en-later,
Als in een sluier òns ontheven
En alle pijn van ruimte en tijd
Tot een bewustloos rustloos zweven....
O ziel, zoo is uw eeuwigheid.

Teruggezonken in den gloed
Waaruit de wilde drift der zinnen,
De fonkeling van geest en bloed,
De kracht tot bidden en beminnen
Ons áánvaart daalt zij treê na trede
- En iedre schrede een zachte val -
In de eeuwig kristallijnen vrede
Van Lethe's diep en scheemrig dal.

Wien kan het droomloos slapen deeren!
Niet háár, die in de stilte ligt
Als in een wolk van donzen veêren
En doof voor 's werelds ruw gericht,
Onkwetsbaar voor àl pijn, àl plagen
En voor de bitterheid van strijd,
O ziel, in nachten en in dagen
Van eeuwigheid tot eeuwigheid.

[p. 10]

 

Die achterbleven' kunnen schreien

 

En snikken om een wreed gemis,

 

Om eenzaam, hopeloos verbeien

 

Dat door geen troost te stillen is,

 

Om glans van oogen, sterk en vast

 

En zacht gebaar van slanke handen,

 

Om liefde's lieflijk-aardsche last,

 

Bloed's teedre drang in blozend branden.

 

 

 

O ziel, klaag om uw eígen smart.

 

Háár heeft een sterke hand beveiligd,

 

Háár heeft een licht en peilloos Hart

 

Gered, gezegend en geheiligd

 

En in een glans, een vurig gloeien,

 

Een fonkelend juweel bereid:

 

Zij zal in jeugd en liefde bloeien

 

Van eeuwigheid tot eeuwigheid.

 

 

 

Maurits Uyldert