De Gids. Jaargang 100

[p. 130]

Overzicht

Toen de eeuw begon met het afnemen van den geest,
die hemel schept en hel maar tusschen wieg en graf
de bonte stoet aanvaardt van heilige tot beest,
nam ook de ziel, ontzenuwende in idealen,
tot dwepen met een kleurenarme menschheid af
in een betoogen heesch van haastig ademhalen.

Wat kwam ervan, dan dat de hemel nog zieltoogt
in zielen die vergeefsch als schemerlampen zijn,
maar dat de hel op toegang tot de wereld boogt
en niet vergeefs aan barsche ontzielden stralen
en snelle vlerken leent om in rosse weerschijn
op wieg en graf haar overwinning te behalen.

Haar rauwe zege, die een wereldbouw beheerscht,
onzaalger dan de bouwval die zij overwon:
een late mierenhoop van menschen, waar vooreerst
het wezen van den mensch zichzelf een dreigend falen
om de planeet vervuld en halverweg de zon
van erts tot arend zegevierend te herhalen,

bewust mag maken in die enkelen, wier geest
hemel en hel bewaart omdat zij wieg en graf
trouw zijn en open staan voor heilige en voor beest.
Zij zien de steden gloren en het land vervalen
terwijl zij van voormalige droomtoppen af
langs ruischende afgronden nadenkend nederdalen.

A. Roland Holst