De Gids. Jaargang 99

[p. 158]

Twee verzen

Rimboe

Ik leefde lang op de verlaten plaatsen
Waar blanken niet dan noodgedwongen komen
Aan smalle oeverzoom van breede stroomen
Die niet dan 't groen van 't woudgewelf weerkaatsen.

Als hoofd van een kolonie van melaatschen
Heb ik een zwarte nymph tot vrouw genomen
Loop haast niet meer maar rijd soms in mijn droomen
Veerkrachtig met een friesche faem op schaatsen.

Er is hier niets meer dat mijn leven stoort
Hetzij de plaag van mieren en muskieten
En soms de vage haat aan 't vaderland,

Spijt dat ik onheil stichtte maar geen brand
Dat ik gemarteld heb en niet gemoord
Maar verder kan ik 't leven zeer genieten.

[p. 159]

Vroegdienst

Daar de geloovigen 't te rekklijk namen
Heeft dominé een vroegdienst ingesteld
Voor zes uur zijn ze om Hem mèt Hem samen,
Bij 't huiswaarts gaan staat nog de dauw op 't veld.

't Is kil, men komt niet gaarne maar hij telt
Zijn kudde na en wee hen die niet kwamen!
(Vaak kan notaris ook met zacht geweld
Aan pacht of huur herinn'rend meevermanen).

Ook moet het uit zijn met de warme stoven
Men zette voet toch op de vaste zerk!
De preek slaat gloed uit hen die recht gelooven
En stelt aan de aardsche lusten paal en perk.

Hij ziet de kudde bibbren, maakt zich sterk,
Dat hij de Zondagochtendzonde keerde.
Voor dag en dauw galmt door de grauwe kerk
De lof en dank der gepredestineerden.

J. Slauerhoff