De Gids. Jaargang 98

[p. 322]

Des nachts

Dit is het leven, duister en bemind.
Achter het los behangsel speelt de wind,
Een nachtlicht schijnt, de muizen knagen.
De morgenschemering begint te dagen.
De slaperige moeder voedt haar kind.

Meer kan geen mensch verdragen
Dan dat, terwijl het daglicht wint,
Met ieder langzaam weder adem halen
Een eeuwigheid vergaat, een eeuwigheid begint,
Als in een sluimering....

J.W.F. Werumeus Buning